l'angolo della poesia

Sò LAVEDDéSE

di FRANCESCO GIACULLI

Sò laveddése vrasce e me n'avande
Poure se sò ne pècche vascelidd
m'avaste sule dé: "sò de Lavidd",
duènde gaute cchio' de nu giagande.

Sò laveddése e sacce fa ognèccose
Mèglie de mève no'nge staie nescioune.
A de la veretà 'ngile staie Goune,
ma pò quabbasce iè tòtta 'n'ata cose.

Sò laveddése e sò sènza defitt,
no'ndènghe 'mmédie pròprie de nscioune
ma se n'améiche méie, ghèie pò m'addoune,
face prugrèss, me mètt 'nda 'nu litt.

Sò laveddése ma chè pòzz fa?
Cume véche ca goune staie 'nghianann
me gaggetéie e tann m'addummann
"Ma coste mò addù vol'arruà."

Sò laveddése e chiù d'angòna vòte
me piace de taglire e cretecà,
de tòtte quande tènghe da sparlà
ma appéna mòre li vache a ddà u salòute.

Sò laveddése e quénde bènèstande.
Tènghe machene, case e massaréie,
pozz'accattarme ognè bendeddéie
ma che cambiale e tòufe vache 'nnande.

Sò laveddése e tènghe l'arta 'mmane.
Sò sembe state gran fatecatòre,
hagge anghiòute varréile de sedòre
ma pe zappà pò chiame l'andresane.

Sò laveddése e tènghe ghénd'a u còre
'nu desedèrie d'aggiustà Lavidd.
U mare putarréie a u Pescecaridd
ma no u cunzènde u piane regulatòre.

Ru ppòzz déice: sé! sò laveddeése
pecchè 'nzime a 'sti pòche defettòcce
tènghe 'na capa tòste chiù de u ciòcce
ma vòglie béne assaie a 'stu paiéise.